In Japanse Tempels en in vele Tibetaanse kloostergemeenschappen voeren de monniken rituelen uit zonder iets over de betekenis ervan te weten en voelen ze niet het verlangen om de boeddhistische leer te bestuderen. Het ritueel is gewoon een middel om geld te verdienen. Ze maken zich niet druk om het nirvana of het hiernamaals. Ze denken er alleen maar aan hoe ze in dit leven aan geld kunnen komen. Als de mensen iets offeren, zijn de monniken blij. Dezelfde situatie bestaat in China en in veel christelijke kerken overal ter wereld.
In sommige kloosters in Tibet voeren de monniken die niet studeren altijd rituelen uit zonder de betekenis van de soetra’s te kennen. Daarom heb ik sinds ik in India in ballingschap ging, telkens weer gezegd dat we de soetra’s moeten bestuderen. Of we nu Tibetaan, Chinees of Japanner zijn, we zouden boeddhisten van de 21ste eeuw moeten worden. Als we onze godsdienst accepteren, moeten we de betekenis ervan begrijpen. Dan houden we ons serieus met ons geloof en onze beoefening bezig. Anders is het gewoon een modegril.
Sinds mijn eerste bezoek aan Japan in de jaren zestig van de vorige eeuw heb ik de indruk gekregen dat monniken veel rituelen uitvoeren, maar niet veel aandacht schenken aan het bestuderen van de boeddhistische leer. Professoren en geleerden zijn degenen met de kennis. Of het nu boeddhisten zijn of niet, zij hebben veel meer kennis.
Gelukkig bevinden zich onder de Tibetaanse monniken echte geleerden die een brede en grondige kennis bezitten, die voortkomt uit een studie van wel dertig jaar. Mensen die blind geloven zullen wanneer iemand sterft naar een Tempel gaan, waar een monnik soetra’s opzegt. Maar als we boeddhisme slechts op ritueel niveau beoefenen, kan het ons nooit helpen de hedendaagse maatschappelijke problemen op te lossen.
Leave a Reply